- აღარ ჩავაცმევ ჩემს მოთხრობებს ლამაზ ტანსაცმელს.

- რატომ, სიტყვები შემოგელია?

- არა, მაგრამ როგორი ტანსაცმელიც გუდამაყრელებს აცვიათ, ჩემი მოთხრობებიც ისეთები მინდა, რომ იყვნენ.

- გუდამაყრელებს ლამაზი ტანსაცმელი არ აცვიათ?

- მარტო დღესასწაულებში იცვამენ ლამაზად, სხვა დროს უბრალოდ არიან ჩაცმულნი.

- ადექი და მოთხრობებიც სადღესასწაულოდ მორთე.

- არა, არა, მე მინდა ისეთები დარჩნენ, როგორიც ბუნებრივად არიან, მე მათ არ გავალამზებ. მე მხოლიდ მათ წინ ჩამოფარებულ ბინდისფერ ფარდას გადავწევ და ვისაც რომელი მოთხრობა მოეწონება, ის წაიკითხოს.

- აბა, გადაწიე ე ფარდა.

- ხედავ?

- ვხედავ.

 გოდერძი ჩოხელი

 მოდი გადავწიოთ ფარდა, ფართოდ გავხსნათ ფანჯრები და გადავიხედოთ... ეს გუდამაყარია, დიდი წიგნივით გადაშლილი გუდამაყარი, სადაც უამრავი ლამაზი მოთხრობაა დაწერილი... გუდამაყარი - პატარა ხეობების განშტოებაზე მყოფი და ცად აზიდული მთების ძირამდე მიკუნჭული...

გუდამაყარი - საოცარი და მშვენიერი თავისი უდრეკი,მიუკარები ხასიათით... გადავშალოთ წიგნი, გადავწიოთ ფარდები და გავაღოთ ფანჯრები....

 ფოტოგრაფი: პირიმზე არაგველი